Σκέφτεστε ακόμα αν θα στειρώσετε την σκυλίτσα σας; Διαβάστε ένα εξαιρετικό άρθρο της κτηνιάτρου Βασιλικής Νταβλούρου, σε γλώσσα που όλοι μπορούμε να καταλάβουμε και δείτε τι είδαμε εμείς χτες στον κτηνίατρο.
Μια σκυλίτσα μόλις 3 κιλά που είναι τυχερή που ζει.
Η πυομήτρα είναι μια σοβαρή παθολογική κατάσταση της μήτρας, που προσβάλλει πολλά είδη θηλυκών ζώων (σκύλοι, γάτες, κουνέλια, ινδικά χοιρίδια κα.) με μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης στα θηλυκά σκυλιά.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σοβαρή νόσο λόγω της ξαφνικής εμφάνισης και οξείας εξέλιξής της καθώς και της πιθανήςθανατηφόρου κατάληξής της για την οποία όλοι οι ιδιοκτήτες θηλυκών ζώων (και ιδίως σκύλων) θα πρέπει να ενημερώνονται.
Oφείλεται στις ορμονικές και μορφολογικές αλλαγές που συμβαίνουν στον εσωτερικό χώρο της μήτρας ενός ζώου κατά την διάρκεια του οίστρου (αναπαραγωγικής περιόδου). Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, (με τα μέσης-μεγάλης ηλικίας ζώα να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο) άσχετα με το αν το ζώο έχει γεννήσει ή όχι (αντίθετα με την κοινή πεποίθηση πως ζώα που γεννούν διαφεύγουν τον κίνδυνο).
Το σίγουρο είναι πως ζώα που δεν γεννούν και συνεχίζουν να έρχονται σε οίστρο διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο με το πέρασμα του χρόνου. Επίσης, ζώα στα οποία χορηγούνται σκευάσματα για την πρόληψη οίστρου ή την αποβολή σε περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης πυομήτρας. Γι” αυτό και συμβουλεύω την αποφυγή χορήγησης τέτοιων σκευασμάτων στα ζώα σας.
Η πιο επικίνδυνη χρονική περίοδος εμφάνισης της νόσου είναι οι 8 εβδομάδες μετά το τέλος του οιστρικού κύκλου(περιόδου). Κατά την διάρκεια του οιστρικού κύκλου, ο αυχένας της μήτρας ανοίγει και το ενδομήτριο(εσωτερικό της μήτρας), υπό την επίδραση ορμονών (προγεστερόνης) διογκώνεται. Μετά το τέλος του οίστρου, ο αυχένας της μήτρας ξανακλείνει και μερικές φορές το ενδομήτριο δεν επιστρέφει στην φυσιολογική του μορφολογία.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάποια μικρόβια ( όπως η E.coli) που μεταφέρθηκαν μέσα στην μήτρα όσο αυτή ήταν ανοιχτή, βρίσκουν την ευκαιρία και το κατάλληλο περιβάλλον να πολλαπλασιαστούν και να προκαλέσουν σοβαρή μόλυνση. Το αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση και εγκλωβισμός πύου και αίματος μέσα στην μήτρα. Ο οργανισμός στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί αποβάλλει μέρος των τοξινών μέσω των νεφρών οι οποίοι πολύ συχνά δεν αντέχουν και έτσι εκδηλώνεται νεφρική ανεπάρκεια. Αν η κατάσταση του ζώου δεν διαγνωσθεί έγκαιρα τότε το μέγεθος της μήτρας μπορεί να αυξηθεί σε υπερβολικό βαθμό και να συμβεί ακόμα και ρήξη της μήτρας μέσα στο σώμα του ζώου με αποτέλεσμα θανατηφόρο σηψαιμία.
Υπάρχουν δύο μορφές πυομήτρας. Η ανοιχτή και η κλειστή. Στην πρώτη περίπτωση η έξοδος του πύου από την γεννητική οδό του ζώου είναι εμφανής και γι” αυτό αυτά τα περιστατικά πιο εύκολα προλαμβάνονται. Η κλειστή πυομήτρα δυστυχώς είναι πολύ πιο δύσκολη να αναγνωριστεί από τον ιδιοκτήτη αφού το έκκριμα κατακρατείται μέσα στο ζώο και μόνο από τα συνοδά κλινικά σημεία μπορεί κανείς να υποψιαστεί πως το ζώο δεν είναι καλά.
Η παραπάνω ανάλυση της πυομήτρας είναι αρκετά απλή και ίσως απλοϊκή αφού η αιτιοπαθογένεια της νόσου είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και όχι ακόμα πλήρως κατανοητή. Το άρθρο αυτό όμως απευθύνεται σε ιδιοκτήτες ζώων και στόχος του είναι η όσο το δυνατό καλύτερη ενημέρωση και πρόληψη θανάτων από αυτή τη νόσο.
Συμπτώματα λοιπόν που θα σας ανησυχήσουν και θα αναζητήσετε βοήθεια από τον/την κτηνίατρό σας είναι: Πολυδυψία και πολυουρία που οφείλονται εκτός από την προσπάθεια του οργανισμού να αποβάλλει τις τοξίνες μέσω των νεφρών και στην νεφρική ανεπάρκεια που είναι η πιο συχνή επιπλοκή της πυομήτρας. λήθαργος, κατάπτωση, ανορεξία (όταν έχει ήδη επέλθει νεφρική ανεπάρκεια), εύκολη κόπωση και αδυναμία στήριξης στα πίσω άκρα λόγω της αύξησης του όγκου και βάρους της μήτρας, εμετός και φυσικά μη φυσιολογικό έκκριμα από την γεννητική οδό στις περιπτώσεις ανοικτής πυομήτρας (συχνά οι ιδιοκτήτες αναφέρουν πως το ζώο τους γλείφει επίμονα το πίσω μέρος του σώματός του).
Η θεραπεία εκλογής για τα ζώα που ήδη έχουν προσβληθεί είναι η ολική ωοθηκυστερεκτομή (στείρωση), η οποία παρότι θεωρείται επέμβαση ρουτίνας όταν πρόκειται για υγιή ζώα στα οποία πραγματοποιείται για προληπτικούς λόγους, είναι μια ιδιαίτερα πολύπλοκη και ριψοκίνδυνη επέμβαση όταν πραγματοποιείται σε ζώα που έχουν ήδη προσβληθεί από πυομήτρα και ο οργανισμός τους είναι καταπονημένος από την νόσο και τις επιπλοκές της. Θα πρέπει να αναφέρω πως υπάρχουν και άλλες θεραπείες με ορμονικά σκευάσματα, αντιβιοτικά και ενδοφλέβια υγρά που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν μόνο σε συγκεκριμένα περιστατικά και στις ιδιαίτερες εκείνες περιπτώσεις που η στείρωση του ζώου δεν είναι επιθυμητή και φυσικά με την προϋπόθεση πως δεν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του ζώου. Παρόλα αυτά, οι θεραπείες αυτές σπάνια αναλαμβάνονται εφόσον στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάσταση ενός ζώου προσβεβλημένου από πυομήτρα είναι ήδη επιβαρυμένη και ο κίνδυνος θανάτου ή μελλοντικής επανεμφάνισης της νόσου υψηλός.
Η καλύτερη πρόληψη είναι επίσης η στείρωση του ζώου. Πολλοί ιδιοκτήτες ρωτούν αν πρέπει να αφήσουν το ζώο τους να αναπαραχθεί πριν από την στείρωση. Δυστυχώς δεν υπάρχει κατά την γνώμη μου σωστή απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Δεν νομίζω πως υπάρχει πρέπει στο θέμα της αναπαραγωγής ή όχι του ζώου σας. Το μόνο που μπορώ με βεβαιότητα να πω είναι πως το ζώο θα πρέπει να έχει συμπληρώσει τον έκτο μήνα της ζωής του πριν από την στείρωση και κατά προτίμηση να έχει εκδηλώσει τον πρώτο του οιστρικό κύκλο. Στις περιπτώσεις που η αναπαραγωγή του ζώου είναι επιθυμητή τότε η στείρωση συμβουλεύω να λαμβάνει χώρα μετά το τέλος της αναπαραγωγικής ζωής του ζώου σας.
Σε ό,τι αφορά την αναπαραγωγή του, το μόνο που θα είχα να συμβουλεύσω τους ιδιοκτήτες είναι να φροντίζουν να εξασφαλίζουν καλούς και υπεύθυνους ιδιοκτήτες για τα νεοφερμένα στην ζωή κουτάβια.
Ελληνικα