Τον περασμένο Οκτώβρη στις πρώτες βροχές ανακαλύψαμε σε μια παιδική χαρά ένα βρεγμένο και τρομαγμένο μωρό να φωνάζει. Αφού δεν είχαμε κλουβάκι μαζί το βάλαμε σε μια τσάντα με παιχνίδια και υποσχεθήκαμε ότι θα του δώσουμε την ευκαιρία που του άξιζε!
Τον Δεκέμβριο, την ημέρα των Χριστουγέννων, λίγο πριν τα οικογενειακά τραπέζια βρήκαμε ένα σκελετωμένο μωρό, κατάμαυρο, πιθανόν μηχανή αυτοκίνητου, που έψαχνε φαγητό απελπισμένα. Το πήραμε στην αγκαλιά μας και του είπαμε ότι θα είναι τα τελευταία Χριστούγεννα που είναι στον δρόμο.
Τα μωρά αυτά ερωτευθήκαν, αγαπήθηκαν, δεν άντεχε το ένα μακριά από το άλλο και ήταν αδύνατον να τα χωρίσουμε.
Το να υιοθετείτε ένα ζώο σου είναι κάτι μοναδικό, το να υιοθετεί κάποιος όμως δύο ζώα από εσένα είναι κάτι απίστευτο και μαγικό!
Η Νικόλ δεν θέλησε να χωρίσει αυτούς τους δύο και τους υιοθέτησε μαζί! Την ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας για αυτή την ατέρμονη αγάπη της και την γενναιοδωρία της