Είμαι ένας σκύλος με ονοματεπώνυμο, με λένε BLACK ALERT. Αυτό δεν είναι ένα όνομα που μου έδωσε κάποιος άνθρωπος, στη πραγματικότητα ποτέ κάνεις δεν μου έδωσε το οποιοιδήποτε όνομα. Αυτοονομάστηκα λοιπόν έτσι γιατί πιστεύω ότι ταιριάζει γάντι στην περίπτωση μου.
Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Καταρχήν δεν θα υπερέβαλα στο ελάχιστο αν έλεγα ότι είμαι ένας έξυπνος σκύλος. Και όταν λέω έξυπνος δεν εννοώ αυτό που θεωρούν οι περισσότεροι σαν εξυπνάδα, ένα σκύλο δηλαδή που είναι του σήκω κάτσε και που κάνει οτιδήποτε προκειμένου να εξασφαλίσει τον επιούσιο. Εγώ δεν κάνω κωλοτούμπες χωρίς λόγο και ούτε τρέχω με το παραμικρό να φέρνω πίσω τα μπαλάκια που μου πετάνε. Η εξυπνάδα στο σκύλο, φαντάζομαι και στον άνθρωπο, σημαίνει να έχει άποψη για τη ζωή, να τρώει την ώρα που θέλει ο ίδιος, να δουλεύει το ωράριο που προτιμά να βγαίνει τις βόλτες του καθημερινά και αδιαλείπτως και πολλά άλλα πράγματα που δεν είναι του παρόντος…
Αυτές οι, προχωρημένες ομολογώ, απόψεις μου σε καμία περίπτωση δεν με κάνουν εγωιστή.
Αντίθετα ξέρω να προσαρμόζομαι και στις πιο δύσκολες συνθήκες της ζωής, δεν είμαι καλοπερασάκιας, ξέρω να προστατεύω, ξέρω να αγαπώ. Ξέρω να είμαι ο καλύτερος φίλος. Ξέρω να αναγνωρίζω το χέρι που με ταΐζει και ποτέ δεν το δαγκώνω.
Η αιτία της εξυπνάδας μου είναι απλή. Είμαι ημίαιμος που σημαίνει ότι έχω στο αίμα μου ,στα γονίδια μου αν προτιμάτε, όλη τη σοφία της φύσης. Μιας φύσης που εξελίχτηκε χιλιάδες χρόνια και που συσσώρευσε επάνω μου όλες τις γνώσεις της ζωής. Είμαι ταυτόχρονα φύλακας, κυνηγός, σύντροφος, πιστός φίλος .
Δεν είμαι καθαρόαιμος, που σημαίνει ότι δεν βγήκα κατά παραγγελία από ένα καπρίτσιο η μια ανάγκη του ανθρώπου και ότι δεν κουβαλώ στα γονίδια μου χίλια-δυο προβλήματα αποτέλεσμα της κλειστής αναπαραγωγής που εφαρμόστηκε από τον άνθρωπο.
Παρόλο όμως την αναμφισβήτητη φυσική και πνευματική μου ανωτερότητα, η ζωή, ή μάλλον οι άνθρωποι, φαίνεται ότι είχαν αλλά σχέδια για μένα και αντί μου ανοίξουν τη πόρτα της καρδιάς τους, ή έστω του σπιτιού τους, παρέμεινα σε όλη μου τη ζωή αδέσποτος ζώντας σκυλίσια ζωή.
Έτσι βολοδέρνοντας στους δρόμους και προσπαθώντας να βρω ένα κομμάτι ψωμί και μια γωνιά για να βγάλω τους παγωμένους χειμώνες και ψάχνοντας μια στάλα νερό και λίγο δροσιά τα θερμά καλοκαίρια, μαύρες σκέψεις κατέκλυζαν το μυαλό μου τόσο μαύρες όσο και το χρώμα μου.
Τι είχε πάει στραβά και είχα χάσει το δρόμο μου, το δρόμο που με έφερνε για χιλιάδες χρόνια δίπλα στον άνθρωπο; Όσο προσπαθούσα να έρθω κοντύτερα στους ανθρώπους τόσο αυτοί με απέφευγαν. Σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται πια τη σοφία της φύσης αλλά πιστεύει αποκλειστικά τη δική του σοφία, αν μπορεί κάποιος να την αποκαλεί έτσι. Δημιούργησε λοιπόν ράτσες με σκοπό να μιμούνται συμπεριφορές που τους επιβάλλει ο ίδιος.
Δεν ήμουν εγώ αυτός που είχα χάσει το δρόμο μου, ο άνθρωπος είχε χάσει το δικό του, ακόμα χειρότερα είχε χάσει τον εαυτό του.
Από μέλος της φύσης έγινε δημιουργός και ζει με αυτό που δημιούργησε, σκύλους που συχνά εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας και συμπεριφοράς. Δυσπλασίες ισχύων, ηπατοπάθειες, γαστρίτιδες και εντερίτιδες, σύσπαση της τραχείας, καρδιόπαθειες, κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων, δερματοπάθειες, λεμφώματα, καρκίνοι, αλλά και νευρώσεις, επιθετικότητα, στερεοτυπικές συμπεριφορές, έντονο και επίμονο ξύσιμο, είναι ένα δείγμα από τα προβλήματα της¨ καθαροαιμίας.
Και παιδεύονται αμφότεροι άνθρωποι και δημιουργήματα. Αχ φίλοι, μου άσπρισε η μουσούδα μου ώσπου να καταλάβω ότι φτωχή σοφία κυβερνά τον κόσμο και μαύρη θα είναι η μοίρα του αν συνεχίσει με αυτά τα μυαλά. Μαύρος λοιπόν εγώ, μαύρο και το το μέλλον του καλύτερου μου φίλου, τι άλλο όνομα θα μπορούσα να πάρω;
Με λένε black alert και όσο υπάρχω και περιφέρομαι αδέσποτος στους πέντε δρόμους, όσο βλέπετε ένα αδέσποτο μαύρο σκύλο απροσδιόριστης ράτσας να θυμάστε τι έχετε χάσει, να θυμάστε τι ψάχνετε να βρείτε.

Κώστας Δημητριάδης