Αναρωτιέστε πού βρίσκεται αυτή την στιγμή ο καλύτερός σας φίλος; Βρίσκεται στο κλουβί ενός καταφυγίου ή μιας πανσιόν.
Αναρωτιέστε τί κάνει; Περιμένει υπομονετικά να έρθετε, να τον δείτε, να τον βγάλετε μια βόλτα, να τον κοιτάξετε στα μάτια και να τού υποσχεθείτε πως από εδώ και πέρα θα κοιμάται σε ένα ζεστό κρεββάτι δίπλα σας.
Αναρωτιέστε τί χρώμα είναι; Τί ηλικία έχει;, Τί χαρακτήρα; Λοιπόν, βγαίνει σε όλα τα χρώματα, μεγέθη, ηλικίες και χαρακτήρες.
Κάθε σκύλος σε κάθε καταφύγιο είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Επισκεφτείτε το καταφύγιο ή την φιλοζωική τής περιοχής σας και θα το καταλάβετε. Κάπου μέσα σε κάποιο από όλα τα κλουβιά υπάρχει ο ιδανικός σύντροφος για εσάς.
Υπάρχει αυτός που θα τρέχει να πιάσει το μπαλάκι του όσες φορές και να τού το πετάξετε, αυτός που θα παρακαλάει για χάδια και όσα και να πάρει δεν θα είναι ποτέ αρκετά, υπάρχει αυτός που θα στέκεται δίπλα σας περήφανος και αμίλητος και θα σάς ακολουθεί πιστά παντού, υπάρχει αυτός που όσο λείπετε στην δουλειά θα περιμένει υπομονετικά στο κρεββάτι του να γυρίστε πίσω σε αυτόν.
Υπάρχει αυτός που όταν θα μπαίνετε στο σπίτι θα πηδάει πάνω σας κουνώντας την ουρά του λέγοντας με τον τρόπο του: «μου έλειψες, πού ήσουνα;» και υπάρχει και αυτός που όταν μπαίνετε στο σπίτι θα συνεχίζει να κοιμάται στο κρεβάτι του.
Υπάρχουν σκύλοι για κάθε σπίτι, κάθε οικογενειακή κατάσταση, κάθε χαρακτήρα, κάθε καθημερινότητα. Υπάρχει ο ιδανικός σύντροφος για τον καθέναν από εμάς. Απλά ρωτήστε τους εθελοντές, γνωρίστε τα σκυλιά, βγάλτε τα μια βόλτα και θα ξέρετε ποιός είναι ο ιδανικός σύντροφος. Μπορεί να είναι το ντροπαλό σκυλάκι που κρύβεται φοβισμένο κοιτάζοντάς σας στα μάτια ή μπορεί να είναι εκείνο που πετάγεται από την χαρά του κάθε φορά που πλησιάζετε το κλουβί του. Μπορεί να είναι μαύρο, ενήλικο, τρίποδο, άσχημο, τυφλό.
Μπορεί και όχι. Μπορεί να είναι ένα κουτάβι, ή ένα ηλικιωμένο σκυλί που με την αγάπη σας θα ξαναγίνει κουτάβι. Μπορεί κάποτε να ήταν το σκυλί κάποιου που δεν το αγάπησε πραγματικά, μπορεί να μην ήταν ποτέ το σκυλί κανενός – να ήταν απλά ένα αδέσποτο που το έλεγαν «Ουστ», μπορεί να είναι ένα κουτάβι που στάθηκε τυχερό όταν κάποιος άνοιξε τον κάδο να πετάξει τα σκουπίδια και το βρήκε εκεί. Ό,τι και να είναι, είναι ο καλύτερός σας φίλος και σας περιμένει μέρες, μήνες, ίσως και χρόνια.
Περιμένει την στιγμή που θα το πάρετε σπίτι, θα το κοιτάξετε στα μάτια και θα τού πείτε: «συγγνώμη που άργησα τόσο πολύ να έρθω για σένα». Ας αδειάσουμε τα κλουβιά. Οι καλύτεροί μας φίλοι δεν ανήκουν εκεί. Ανήκουν δίπλα μας, στο σπίτι μας, στην αγκαλιά μας.