SCARS

Facebook   Twitter   Instagram   Youtube   

Hope

Όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, μπορείς να δεις τ’ αστέρια..

‘’To μόνο που θυμάμαι είναι ότι εμπιστεύτηκα από πολύ μικρός τους ανθρώπους, μου άρεσε να τους χαζεύω και όταν κάποιοι μου ψιθύριζαν εγώ πλησίαζα και τριβόμουν. Ήταν ωραίο να γνωρίζω κάποιον καινούργιο κάθε μέρα. Εκεί στο οικόπεδο που μεγάλωσα τις περισσότερες ώρες ήμουν μόνος και το μόνο που άκουγα ήταν τον θόρυβο των αυτοκινήτων ή τα κύματα της θάλασσας.
Από εκείνη την μέρα δεν θυμάμαι πολλά, θυμάμαι οτι χαιρόμουν γιατί τα παιδιά μέχρι στιγμής με πλησίαζαν με αγάπη, γελούσαν με τα νάζια μου και ότι αναποδογύριζα για χάδια.Ένιωσα ένα σχοινί στον λαιμό και χάρηκα γιατί δεν το είχα ξαναπαίξει αυτό το παιχνίδι, ξαφνικά πόνεσα και άρχισα να φωνάζω ότι δεν θέλω, η μαμά μου όμως δεν ήταν πια εκεί, με είχε αφήσει γιατί πια ήμουν μεγάλος,δεν καταλάβαινα γιατί γέλαγαν τα παιδιά, εγώ τους φώναζα δεν θέλω με πονάει το σχοινί, μέχρι που ένιωσα το μπουμ και κοιμήθηκα..’’

Ο Hope βρέθηκε από μια κυρία να βασανίζεται από μικρά παιδία, να σέρνεται και να τον χτυπάνε σε ένα δέντρο. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει την όραση του από το ένα μάτι και να έχει ένα μια πιο ‘χορευτική κίνηση’ .
Αναλάβαμε αμέσως το περιστατικό και θελήσαμε να προσπαθήσουμε να τον βοηθήσουμε να καταλάβει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν γελούν με τον πόνο του άλλου, υπάρχουν παιδιά που αγκαλιάζουν τα αδέσποτα και κοιμούνται με τις γάτες αγκαλιά.Ένα παιδί είναι και αυτός που πίστεψε στους ανθρώπους, όπως χιλιάδες πλάσματα αδέσποτα που σε κοιτούν και δεν φαντάζονται το κακό που κρύβει ο άνθρωπος. Βοηθήστε μας να βρούμε στον Hope το σπίτι που του αξίζει!
Γεννημένoς περίπου τον Νοέμβριο του 2016, είναι ήδη στειρωμένος και εμβολιασμένος. Θα δοθεί για υιοθεσία αποκλειστικά για μέσα στο σπίτι, εντός Αττικής. Ο νέος γονιός αναλαμβάνει το κόστος του microchip. Τηλ. επικοινωνίας: 6936631269

Name: Hope
Born: November 2016
Colour: White-Orange
Can live with other cats/ dogs/ children
Litter trained, tender, affectionate, playful

When the darkness is deep, you can see the stars…

The only thing I remember is that I trusted humans since I was a kitten. I loved staring at them and when some of them would whisper at me, I would get near and rub against them. It was nice to meet some new guy every day. At the site where I grew up I was mostly alone and the only thing I could hear was the sound of the cars or the sea waves.
Ever since that day I don’t remember that much, I do remember that I was very happy because kids so far would approach me with love, would laugh at my tricks and because I turned up side down for petting. Then I felt a rope around my neck and I was happy because I had never played that kind of game before, but then I was suddenly in pain and started yelling, but my mom was no longer there; she had left me when because I was finally old enough. I couldn’t understand why the kids were laughing, I screamed at them: I didn’t want to play, the rope pained me, until I felt a bang and fell asleep…
Hope was found by a lady while being tortured by young kids, dragged around and being thrown against a tree; as a result he lost the vision in his left eye and now moves in a more “dancing”, so to speak, manner. We attended to him right away and we wanted to try and help him understand that there are humans who don’t laugh at someone else’s pain and there are also kids who embrace stray animals and even sleep with a cat in their hug.
He is after all a kid himself and he believed in humans, just like thousands other stray creatures who look at us and can’t imagine the evil hidden in humans. Help us find for Hope a home worthy of him!

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinmailFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinmail