SCARS

Facebook   Twitter   Instagram   Youtube   

Αγάπη

Μιά γάτα που «ονομάστηκε» Αγάπη Νομίζω πως ήταν πριν τρεις βδομάδες, ίσως παραπάνω, ίσως πολύ παραπάνω…τι να πώ ? Μέσα σε μιά τρέλλα γεγονότων εννέα ετών που συσσωρεύονται, και καταλήγουν χωρίς έλεος , γιά ν’ αλλάξουν οριστικά τη ζωή ενός ανθρώπου. Κατέβηκα τη μαρμάρινη σκάλα του σπιτιού της μητέρας μου μέσα στην αφόρητη μεσημεριάτικη καλοκαιρινή ζέστη της τσιμεντένιας Αθήνας, και έριξα μιά γρήγορη ενοχική ματιά στα παρτέρια. Ο κήπος εδώ και είκοσι χρόνια σχεδόν είναι δική μου ευθύνη! Εντάξει λοιπόν! Θα κοιτάξω! Α! Σαν τη ζωή μου! Το χάος! Αγριόχορτα που φυτρώνουν με αναίδεια μέσα από τα εκατοντάδες μαραμένα λουλούδια του γέρικου, αλλά μεγαλοπρεπούς γιασεμιού, που μεθυστικά αψηφά εδώ και εβδομήντα χρόνια το πόσο καταλυτικός είναι ο χρόνος! Πιό εκεί τα φύλλα της βουκαμβίλιας, που πάντα με ματώνει όταν τη περιποιούμαι και πάντα αργεί ν’ανθίσει…Ουφ! νικήθηκα κατά κράτος, φεύγω. Αισθάνομαι ότι «ξεσκεπάστηκα» κάποιος με παρακολουθεί. Κοιτάζω επάνω, στα μπαλκόνια της απέναντι πολυκατοικίας. Άδεια, χωρίς ούτε μια γλαστρούλα. Κακιώνω πάλι. «Αγνώμωνες γείτονες! Χαίρεστε το κήπο μου, κι΄ούτε μια γλαστρούλα να την βλέπω κι εγώ!». Όχι όμως! Ποι2ος είναι? Τι συμβαίνει? Έχω τρελαθεί τελείως? Όχι! Είναι δύο ανοιχτά φωτεινά πράσινα μάτια που με κοιτάζουν. Επίμονα ή νωχελικά? Δεν ξέρω, αυτά όμως ξέρουν! Ανοιγοκλείνουν αργά μυρίζοντας τ΄ αγριόχορτα της καταναγκαστικής κηπουρικής εργασίας μου, αυτά τα μάτια δεν μ’αφήνουν μέχρι να φύγω. Ομορφόγατο! Αυτή είναι η ζωή. Η απόλαυση κάποιου είναι το κάτεργο κάποιου άλλου. Δεν έχει σημασία πόσα πόδια έχεις στο ζωικό βασίλειο ή πόσο μυαλό νομίζεις οτι έχεις! Τελικά όσο λιγότερα πόδια έχεις, τόσο πιο άμυαλος είσαι στο σεβασμό προς στα χώματα που σε φιλοξενούν. Ταϊζω τα σκυλιά μου και ξαναπάω στο σπίτι της μαμάς μου να της κλείσω τα παράθυρα και να πώ καληνύχτα. Θέλουν φροντίδα και υπομονή οι μεγαλύτεροι…Ξεκλειδώνω την πόρτα του «εκρεμμούς» κήπου μου και είναι στη μάντρα, στην πόρτα και μου λέει ένα χαμηλότονο γειά! Ούτε που ακούστηκε! Με ακολουθεί μέχρι τα μισά της σκάλας. Κάθεται και με κοιτάει που μπαίνω μέσα. Σκέφτομαι: Ειναι σαν κάποιος την έχει βάψει με πινέλο ανάμεσα στα μάτια! Με περιμένει στο ίδιο σκαλί μετά από μισή ώρα. Με συνοδεύει μέχρι την πόρτα του κήπου. Ανεβαίνει στη μάντρα και με παρακολουθεί που κλειδώνω. Δεν με συνοδεύει πιο έξω. Κάθε πρωϊ, κάθε βράδυ! Την αράζει στη μάντρα μέσα από τη βουκαμβίλια και το αναρριχώμενο, παίζει με το αυτόματο πότισμα, είναι πάντα εκεί! Έχουν οι άνθρωποι εμμονές? Ή μας λείπου τα μάτια που μπορούν να δουν πέρα από τα «δήθεν» ή τα «ως εδώ» μας? Τη σκέφτομαι συνεχώς. Είναι περασμένες 2.00πμ και ακούω σαματά, γατοκαυγάς! Χαμός στην αυλή του σπιτιού μου με το απροσπέλαστο 3μετρο τοίχο. Κλείνω το λυκόσκυλο στο crate του, για ν’ αναποφύγω τα χειρότερα, κι ανοίγω τη μπαλκονόπορτα της αυλής. Είναι εκεί, σαστισμένη, αλαφιασμένη, κάθεται στο κέντρο της τεράστιας λεβάντας που έχω στο πυθάρι απέναντι από τη μπαλκονόπορτα. Κοιταζόμαστε και χαλαρώνει. «Φύγε» της λέω «Θα σε φάει!» Και με μιά απίστευστη προσπάθεια αναρρίχησης τα καταφέρνει. Δεν μου κολλάει ύπνος. Την επόμενη μέρα πάω με ένα κομμάτι βραστό κοτόπουλο. Ανοίγω την πόρτα του κήπου και τρέχει τη μαρμάρινη σκάλα να με συναντήσει. Το ήξερε. Ήθελε να φάει μέσα στο παρτέρι, από το χέρι μου, με απίστευτη ευγένεια και λεπτότητα, πανελάχιστο κομματάκι κάθε μπουκιά. Η έκπληξη και η αποκάλυψη του ιδιοκτήτη σκύλων! Η Γάτα! Ανάσκελα μέχρι να με πλησιάσεις. Σ’ αφήνω να με χαιδέψεις. Λίγο και τη ουρά. Τώρα θα πάω να κυνηγήσω αυτή την πεταλούδα. Τώρα σ’αφήνω, τώρα όχι. Που πας? Σε περιμένω. Μ’αρέσει να ‘σ ακολουθώ στις σκάλες μέχρι να μπερδευτείς. Θα με πάρεις μέσα? Σ’ αρέσει το φύλλο που το παίρνει ο αέρας? Μη μ’ αφείνεις έξω! Με λένε Αγάπη. Πόση έχεις? Σ’ εχω συγκινήσει αρκετά? Εσένα που είσαι τόσο θυμωμένη στην αγάπη? Υιοθεσία. Μπορεί να γίνει? Ποιος? Πότε? Πως? Κλουβί μεταφοράς. Y-tube. Βίντεο. Στρες. Μήπως το γατί είναι καλύτερα έτσι? Γιατί οι άλλες γάτες δεν την κάνουν παρέα? Υπάρχει φύση στη τσιμεντούπολη? Μήπως έχω σαλτάρει? Τι ξέρω εγώ, μία «σκυλομάνα». Με περιμένει στη μάντρα, μου μιλάει χαμηλόφωνα, είναι διακριτική και τρομερα τρυφερή. Σήμερα μου κράτησε τα δακτυλά μου στο στόμα της, τόσο όσο να μη με πονέσει σε δάγκωμα τρυφερό. Τι άλλο να κάνει μιά γάτα! Φαντάζομαι να σκέφτηκε: «Πόσο πιά!» Δεν θέλω να την αποχωριστώ. Δεν μπορώ και να την κρατήσω με το λυκόσκυλό μου. Βέβαιος θάνατος. Η Αγάπη είναι μιά γάτα που ξέρει πως να μηδενίζει και να γελοιοποιεί κάθε σκληρό και τσιμεντένιο φράγμα της καρδιάς και του πιο αδιάφορου ανθρώπου μιας αστικής μεγαλόπολης! Γεννήθηκε τον Οκτώβρη του 2016. Βρίσκεται στην Αθήνα και θα δοθεί προς υιοθεσία στειρωμένη μόνο για μέσα στο σπίτι, εντός Αττικής. Ο νέος γονιός αναλαμβάνει το κόστος του microchip. Τηλέφωνο επικοινωνίας 6936631269

Facebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinmailFacebooktwittergoogle_plusredditpinterestlinkedinmail